Het is alweer even geleden en inmiddels zit ik in week 9 van mijn revalidatie na mijn gescheurde achillespees. Er is veel gebeurt dus tijd om bij te praten!
De eerste weken brace (Vacoped)
Na 2 weken gips mocht ik na overleg met de arts over in een brace, de Vacoped. Samen met mijn collega's hebben we ons verdiept in het gebruik van deze brace. We vonden het protocol en konden goed zien welke stappen we de komende weken moesten doorlopen met de brace. De brace is dynamisch en kan afgesteld worden in de hoek die je enkel maakt. Op deze manier konden we de achillespees net als telkens nieuw gips steeds meer op spanning zetten naar weer normaal.
De voordelen van de Vacoped
We zagen echt een aantal voordelen van de Vacoped. We wilden in ieder geval zo snel mogelijk, maar wel binnen de mogelijkheden starten met trainen. Door een brace in plaats van gips kon dat ook goed. Ik kon de brace af doen en starten met isometrisch belasten van de achillespees. Met gips had dit nooit gekunt. Daarnaast ga je met je brace om belasten, wat ten goede komt van alle spieren.
Het risico was dat ik te ver ging, dat ik te veel liep waardoor ik aan het eind van de dag veel vocht in mijn been had, duidelijk te ver gegaan en dan was rust het advies en been omhoog. Daar ben ik niet zo goed in.
Als ik een week weer naar een nieuwe stand in mijn brace moest vond ik dat spannend en zat ik echt met vragen kan dit wel, kan die achillespees dat wel hebben. Toch ging dat vrij snel goed na een dag wennen. Het is echt weer vertrouwen terugwinnen in je lichaam.
Training
Ik train nu gemiddeld 4 keer per week, waarvan een deel al specifiek voor de achillespees. Ik doe isometrische training voor de achillespees en rustig concentrisch en excentrisch belasten met een elastiek. Vanaf week 4 kon dit eigenlijk al en dat is echt sneller dan dat normaal kan.
Daarnaast deed ik oefeningen voor mijn bovenbeen en heup om daar weer wat kracht op te doen.
Afgelopen weken hebben we ook een start gemaakt met rompstabiliteit trainen door oefeningen met aquabags. De verstoringen die de aquabag met zich mee brengt tijdens de oefeningen zorgen voor de training van rompstabiliteit.
De uitdagingen
Ik zei het net al, maar vertrouwen terug krijgen in je eigen lichaam vind ik wel de grootste uitdaging. Elke keer als ik een stap moet maken volgens protocol vind ik dat spannend en zie ik daar tegenop. Uiteindelijk gaat dat na een dag goed, maar het blijft iets mentaals.
Ik heb de afgelopen weken 2 momenten gehad waarin ik me verstapt hebt, waarbij ik echt het gevoel had shit het scheurt weer. Gelukkig viel dit allebei de keren mee, maar toch heb je dan angst van nee!! Niet weer.
Ik heb nog wekelijks dat ik denk wat is dit kut en ben er klaar mee ik wil dit niet tot aan vol gemotiveerd om er alles aan te doen, ik wist niet van mezelf dat ik hierin zulke wisselingen kon hebben qua motivatie.
Hoe nu verder?
Sinds deze week mag ik binnen uit mijn brace, dit voelt echt even onwennig, maar ook dit gaat goed. Mijn beweeglijkheid van mijn enkel is ook goed. Ik denk dat ik zeker niet mag klagen met waar ik na sta 9 weken verder, dus dat doe ik dan ook maar niet. Ik denk dat het bijna menselijk is om te klagen en ook voor mij gaat het niet snel genoeg. Ik herken nu zoveel dingen waar mijn klanten vaak tegenaan lopen.
Deze week kunnen we een nieuwe fase qua training in en daar heb ik heel veel zin in. Eindelijk meer doen, meer mijn grens opzoeken, misschien wel starten met squats en deadlifts. Voor je gevoel weer echt kunnen trainen. Dat zou toch lekker zijn!
Ik ben heel benieuwd komende weken!
Tot snel weer!
Jip
